Αρχαιολογικό Mουσείο Ερέτριας
Το Μουσείο Ερέτριας αποτελεί ένα από τα σημαντικά αρχαιολογικά μουσεία του ελληνικού χώρου, στο οποίο παρουσιάζονται ευρήματα από διάφορες εποχές. Εξέχουσα θέση σ' αυτά κατέχουν τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, και ιδιαίτερα το σύμπλεγμα του Θησέα με την αμαζόνα Αντιόπη. Το Μουσείο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το χώρο, γεγονός που βοηθά στην καλύτερη κατανόηση του. Το κτίριο του Μουσείου ανήκει στο ελληνικό κράτος, ενώ η επέκτασή του με μια δεύτερη μεγάλη αίθουσα χρηματοδοτήθηκε από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή.
Το ευρήματα προέρχονται από ανασκαφές της τοπικής Εφορείας και ξένων αρχαιολογικών σχολών (Ελβετική και Βρετανική Σχολή) στην ευρύτερη περιοχή της Ερέτριας. Χρονολογικά καλύπτουν όλο το φάσμα κατοίκησης της περιοχής, από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τα Ρωμαϊκά Χρόνια. Υπάρχει μια χρονολογική ταξινόμηση των προθηκών και των αντικειμένων, ξεκινώντας από τα αρχαιότερα και καταλήγοντας στα νεότερα. Στο μουσείο εκτίθεται κεραμική, όλων των περιόδων, γλυπτά και ανάγλυφα της Αρχαϊκής, Κλασικής και Ελληνιστικής Εποχής, χάλκινα αντικείμενα, όπως αγγεία, ειδώλια, είδη πολυτέλειας από την Ανατολή, κοσμήματα από χρυσό, ασήμι, χαλκό, φαγεντιανή (πόρπες, αλυσίδες, σκουλαρίκια κλπ), λυχνίες και οπλισμός. Ως σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου μπορούν να θεωρηθούν το γλυπτό σύμπλεγμα του Θησέα με την Αντιόπη από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα στην Ερέτρια, το πήλινο αγαλματίδιο Κενταύρου από το Λευκαντί, που αποτελεί την πρωιμότερη παράσταση αυτού του μυθολογικού όντος, η χάλκινη παρωπίδα αλόγου με έκτυπη παράσταση από τη βόρεια Συρία και παναθηναϊκοί αμφορείς.
Στον προθάλαμο του Μουσείο εκτίθενται γλυπτά του 4ου αι. π.Χ. και επιγραφές, μία από τις οποίες είναι σε γραφή «βουστροφηδόν». Η πρώτη κύρια αίθουσα του Μουσείου περιλαμβάνει τα ευρήματα της προϊστορικής Ερέτριας, όπως επίσης και τριών γειτονικών προϊστορικών οικισμών, αυτών της Ξηρόπολης, της Αμαρύνθου και της Μαγούλας.
Η Ξηρόπολη βρίσκεται βορειοδυτικά της Ερέτριας και έχει να επιδείξει και αποτελεί σημαντική θέση από το τέλος της Πρωτοελλαδικής Εποχής και την Μυκηναϊκή Εποχή. Ο οικισμός της Αμαρύνθου αποκαλύφθηκε πάνω σε τεχνητό λόφο νοτιοανατολικά της Ερέτριας και ξεκινά από την Πρώιμη Πρωτοελλαδική Εποχή (γύρω στο 3000 π.Χ.). Η Μαγούλα βρίσκεται μεταξύ Ερέτριας και Αμαρύνθου και ανάγεται χρονολογικά επίσης στην Πρωτοελλαδική Εποχή.
Τα σημαντικότερα εκθέματα, ωστόσο, προέρχονται από τα πρωτογεωμετρικά νεκροταφεία του Λευκαντίου και της Ερέτριας. Στη δεύτερη αίθουσα δεσπόζει το δυτικό αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 6ου αι. π.Χ. και αποτελεί δείγμα υψηλής τέχνης. Οι προθήκες που πλαισιώνουν το γλυπτό διάκοσμο παρουσιάζουν αντικείμενα από τον καθημερινό βίο, από τον ιδιωτικό βίο στο σπίτι, από τον αθλητικό βίο (παναθηναϊκοί αμφορείς), από το λατρευτικό βίο και από το νεκρικό βίο (κτερίσματα από κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς τάφους).
Τέλος, στην αυλή του Μουσείου παρουσιάζονται αρχιτεκτονικά μέλη, επιτύμβιες στήλες και ψηφίσματα, όπως επίσης και το σημαντικό εύρημα του κεραμικού κλιβάνου που βρέθηκε στην περιοχή της αρχαίας αγοράς της Ερέτριας και χρονολογείται στη Μεσοελλαδική Εποχή (2000 - 1650 π.Χ.).
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας διαθέτει προθάλαμο, δύο κύριες αίθουσες, προαύλιο και αποθήκη. Το μουσείο εποπτεύεται από την ΙΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων που εδρεύει στη Χαλκίδα Εύβοιας.
Ιστορικό
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας, όπως εμφανίζεται σήμερα, αποτελεί το τελευταίο από μια σειρά μουσείων και συλλογών της Εύβοιας που οργανώθηκαν κατά τα έτη 1983-1991 με την ευθύνη της τότε Εφόρου κ. Ε. Σαπουνά-Σακελλαράκη. Το πρώτο κτίριο του Μουσείου κτίστηκε το 1961, για να στεγάσει ευρήματα της ευρύτερης περιοχής, τα οποία ήταν συγκεντρωμένα σε μικρή αποθήκη στην πόλη της Ερέτριας. Τα κυριότερα ευρήματα από την Ερέτρια, τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, είχαν εκτεθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας, ενώ άλλα αντικείμενα είχαν μεταφερθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. Τέλος, πολλά και σημαντικά ευρήματα της περιοχής βρίσκονται σε ξένα μουσεία. Τα εγκαίνια του Μουσείου Ερέτριας έγιναν το 1991.
Στην πρωταρχική του φάση το Μουσείο διέθετε μια μικρή αίθουσα ως εκθεσιακό χώρο, έναν προθάλαμο, μια αποθήκη και ένα προαύλιο, το οποίο διαμορφώθηκε κατάλληλα το 1969 για να εκτεθούν εκεί οι επιγραφές. Η οργάνωση της πρώτης έκθεσης είχε καθαρά χρονολογικό χαρακτήρα, όπου μέσα σε προθήκες είχαν τοποθετηθεί τα διάφορα αντικείμενα. Η σημερινή οργάνωση της έκθεσης χρηματοδοτήθηκε ολοκληρωτικά από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή, η οποία διέθεσε ανάλογο καλλιτεχνικό και επιστημονικό προσωπικό, και έγινε σε συνεργασία με την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Θεωρήθηκε απαραίτητη η ύπαρξη εποπτικού υλικού, το οποίο θα έδινε με σαφήνεια και εύληπτα μια όσο γίνεται περισσότερο ολοκληρωμένη εικόνα για το ρόλο της αρχαίας Ερέτριας και της ευρύτερης περιοχής της στην ιστορία του νησιού. Μέσα στις προθήκες, αλλά και σε ειδικούς χώρους τοποθετήθηκαν ενημερωτικοί πίνακες και σχέδια, ενώ στο κέντρο της πρώτης αίθουσας έχει τοποθετηθεί περιληπτικά η ιστορία της Ερέτριας.
Οι ανάγκες που δημιουργήθηκαν από τη συνεχή ανασκαφική δράση στην περιοχή της Ερέτριας από την ΙΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Αμάρυνθος) και από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή (Ερέτρια) και Βρετανική Σχολή (Λευκαντί) επέβαλαν την επέκταση του μουσείου. Δημιουργήθηκε ακόμη μια μεγάλη αίθουσα, όπου τοποθετήθηκαν τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, καθώς θεωρήθηκε απαραίτητο να εκτεθούν σε άμεση γειτνίαση με τον χώρο εύρεσής τους, αλλά και διάφορα άλλα ευρήματα. Τα γλυπτά του ναού μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Ερέτριας το 1990 και πλέον παρουσιάζεται στον επισκέπτη μια ικανοποιητική εικόνα της Ερέτριας μέσα από το χώρο και τα ευρήματά του.
Πρόσβαση
Τηλέφωνο: 22290 62206
- Προσθήκη νέου σχολίου
- 5347 εμφανίσεις
-
